معناى اين كه مرد مالك خانواده بوده و زن حقى نداشته و وسيله‏اى در دست مرد بوده براى بهره‏بردارى او، و مرد خودش را مالك زن مى‏دانسته است) وقتى كه زن زنا مى‏كرده است، از نظر مرد اين طور بوده كه زن يك چيزى را كه تعلق به او داشته در اختيار ديگرى قرار داده، و از اين جهت مجازات زنا برقرار شده است.

معلوم است كه از نظر قانون اسلام اين يك حرف بى‏اساسى است. در اسلام مجازات زنا منحصراً براى زن نيست، هم مرد بايد مجازات شود و هم زن: الزّانِيَةُ وَ الزّانى فَاجْلِدوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ. تصريح مى‏كند: هم مرد زناكار و هم زن زنا كار هر دو بايد مجازات شوند. اگر اين طور مى‏بود كه مرد هيچ محدوديت و ممنوعيتى نداشت و تنها زن بود كه از زنا ممنوع بود- كه شايد چنين مقرراتى در بعضى جاهاى دنيا بوده كه فقط زن حق زنا كردن نداشته ولى مرد حق زنا كردن داشته است- در اين صورت مى‏شد اين حرف را گفت كه فلسفه مجازات زنا «مرد سالارى» است.

اما در اسلام، هم مرد ممنوع است از زنا كردن و هم زن، و معنايش اين است كه مرد كاميابى جنسى خودش را تنها و تنها در محدوده ازدواج مى‏تواند انجام دهد، و ازدواج يعنى قبول كردن يك سلسله تعهدات و مسئوليتها، و زن هم كاميابى جنسى خودش را تنها در محدوده ازدواج مى‏تواند انجام دهد، يعنى مقرون به قبول يك سلسله تعهدها و مسئوليتها. پس مرد حق ندارد بدون اين كه مسئله ازدواج در ميان باشد آزادانه به اصطلاح امروز غريزه جنسى‏اش را اشباع كند، همچنان كه زن چنين حقى را ندارد. بنابراين مسئله حرمت زنا به زن اختصاص ندارد، در مورد هر دو تعميم دارد.

                                                                          مجموعه‏آثاراستادشهيدمطهرى، ج‏26

حال مسئله ديگرى مطرح است و آن اين است كه در عرف امروز اروپا زن و مرد فقط در وقتى كه به تعبير اسلام «محصن» و يا «محصنه» باشند از زنا كردن ممنوع‏اند؛ يعنى مرد زن‏دار و زن شوهردار حق ندارند زنا كنند، اما براى مردى كه زن ندارد يا زنى كه شوهر ندارد هيچ منعى نيست كه زنا كند و طبعاً مرد بى‏زن حق ندارد با زن شوهردار زنا كند و زن بى‏شوهر هم حق ندارد با مرد زن‏دار زنا كند، ولى مرد بى‏زن و زن بى‏شوهر هيچ گونه ممنوعيتى ندارند. حال چرا اين طور مى‏گويند؟ آنها اين طور فكر مى‏كنند كه فلسفه حرمت زناى مرد زن‏دار اين است كه با اين كار به زنش خيانت كرده و حق او را از بين برده، و فلسفه حرمت زناى زن شوهردار هم اين است كه حق شوهرش را از بين برده؛ پس مردى كه زن ندارد تعهدى در برابر

                        مجموعه‏آثاراستادشهيدمطهرى، ج‏26، ص: 392

كسى ندارد و زنى هم كه شوهر ندارد تعهدى در برابر كسى ندارد، پس براى آنها اشكالى نيست.

ولى از نظر اسلام در اينجا دو مسئله مطرح است: يك مسئله اين كه براى هيچ مرد و زنى در خارج از تشكيل عائله حق كاميابى جنسى نيست، چه مرد زن داشته باشد يا نداشته باشد و چه زن شوهر داشته باشد يا نداشته باشد. اسلام براى عائله آن اهميت فوق‏العاده‏اى را قائل است كه در خارج از كانون خانوادگى ارضاى كاميابى جنسى را ممنوع مى‏داند و تنها محيط خانوادگى را جاى ارضاى كاميابى جنسى مى‏داند؛ در محيط خارج از كانون خانوادگى به هيچ شكل اجازه نمى‏دهد كه مرد و زنى از يكديگر استمتاع كنند.

مسئله دوم مسئله مجازات مرد زن‏دار و زن شوهردار است. لهذا اسلام دو مجازات قائل است. يك مجازات كلى قائل است كه همان صد تازيانه است؛ و اگر مرد زن‏دار يا زن شوهردار زنا كرد، در اينجا مجازات شدت پيدا مى‏كند و آن «رجم» است: سنگسارى.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: